Batang naninisid lamang ng barya noon sa Pier, isa ng successful na teacher ngayon

Kahit gaano kahirap ang buhay, kayang abutin ang tagumpay basta't may tiyaga at dedikasyon. Isang inspirasyong halimbawa nito ay ang kwento ng isang babaeng Badjao na mula sa panlilimos at pagsisid ng barya sa pier ay nakapagtapos ng pag-aaral at ngayo'y isang guro na. 

Ito ang buhay ni Arlene E. Alex, 29 taong gulang, na nagtagumpay laban sa matinding kahirapan at ngayon ay nagtuturo sa mga batang mula sa kanyang sariling tribo.

Si Arlene ay kabilang sa tatlong babaeng pinarangalan bilang Natatanging Batangueño RotAwardees ng Rotary Club of Batangas noong Pebrero 2021. Ayon sa kanila, si Arlene ay isang Badjao na mula sa pagiging pulubi at "maninisid ng barya" ay nagbago ang kanyang kapalaran sa pamamagitan ng edukasyon. 

Hindi lamang siya nagtapos ng kolehiyo kundi nakamit pa ang kanyang Master's Degree. Sa kasalukuyan, nagtuturo siya sa Wawa Elementary School sa Batangas City, kung saan ipinapasa niya ang kanyang natutunan sa mga batang Badjao, tinutulungan silang marating din ang mga pangarap nila.

Hindi naging madali ang buhay ni Arlene noong bata pa siya. Sa isang panayam noong Marso 31 sa programang PIA Ngayon Calabarzon, ibinahagi ni Arlene na siya ay may dugong Badjao mula sa kanyang ina, habang ang kanyang ama naman ay isang Batangueño. 

Ikinuwento niyang hindi siya pinapayagang manlimos ng kanyang ama dahil sa pride ng pagiging Tagalog. Ngunit dahil sa hirap ng buhay, napilitan siyang maghanap ng paraan upang makatulong sa pamilya, lalo na nang magkasakit at pumanaw ang kanyang ama noong siya'y 12 taong gulang.

Sa edad na 8, sinimulan ni Arlene ang pagsisid ng barya sa pier upang maka-survive at matustusan ang kanyang pag-aaral. Pagkamatay ng kanyang ama, naging regular na rin siya sa panlilimos. Naaakit siya ng ideya na, tulad ng kanyang mga pinsan, makakatulong siya sa pamilya sa pamamagitan ng paghingi ng limos sa lansangan. Hindi niya pinagsisisihan ang mga karanasang ito dahil dito niya natutunan ang hirap ng buhay at ang kahalagahan ng pagsusumikap.

Si Arlene ang panganay sa dalawang magkapatid at ang kanilang ina ay isang labandera. Sa kabila ng kanilang kahirapan, nakapagtapos siya ng elementarya sa tulong ng mga tiyahin at tiyuhin. Matapos magtapos, lumipat sila ng kanyang ina sa isla ng mga Badjao upang makalimot sa alaala ng kanyang yumaong ama.

Sa isla, nakilala siya ng isang mag-asawang misyonaryo na tumulong sa kanya at nakita ang kanyang potensyal sa pag-aaral. Dinala siya sa isang youth camp sa Laguna na nagbibigay ng pagkakataon sa mga out-of-school youths na mag-aral. Dahil dito, nagkaroon si Arlene ng pagkakataong makapag-aral nang hindi nauuwi sa lansangan at nakadepende sa iba.

Lubos ang determinasyon ni Arlene na makatapos ng pag-aaral. Sabi niya sa kanyang sarili na hindi siya maaaring umasa na lamang sa awa ng ibang tao. Hindi rin niya sinayang ang mga oportunidad na dumarating sa kanya. Nang magpatuloy siya sa high school, tinulungan siya ng mga empleyado ng University of Batangas sa kanyang pag-aaral. Subalit dumating ang panahon na hindi na kayang suportahan ng kanyang pastor ang kanyang pag-aaral kaya't huminto siya pansamantala.

Ngunit sa kabutihang-palad, dumating ang programa ng Alternative Learning System (ALS) para sa mga out-of-school youths, at sa payo ng kanyang pastor, nag-review si Arlene at nakapasa. Hindi na siya umaasa na makakapag-kolehiyo pa, ngunit tila ang tadhana ay kumampi sa kanya. Dahil sa isang scholarship program ng Batangas State University College of Teacher Education, nagkaroon siya ng pagkakataong makapag-aral ng kolehiyo at nakapagtapos bilang isang scholar.

Matapos ang kolehiyo, ikinasal si Arlene at nabuntis, ngunit hindi ito naging hadlang para ipagpatuloy ang kanyang pangarap. Nagsikap siyang mag-review ng anim na buwan at nakapasa sa Licensure Examination for Teachers (LET), dahilan upang tuluyang maging guro. Pagkatapos nito, nagtrabaho muna siya bilang substitute teacher sa Batangas State University at nagturo rin sa University of Batangas.

Noong 2017, tinawagan siya ng DepEd upang maging bahagi ng kanilang programa para sa indigenous people education. Sa ngayon, nagtuturo siya ng mga batang Badjao, at ipinagmamalaki niyang natapos niya ang kanyang Master's Degree.

Si Arlene ay hindi tumigil sa pag-abot ng kanyang pangarap, kahit pa sa kabila ng matinding pambu-bully at diskriminasyon na kanyang naranasan noong bata pa siya. Aniya, madalas siyang tinutukso bilang “Badjao,” “mabaho,” at “pulubi” noong elementarya. Ngunit, sa kabila nito, natutunan niyang magtiwala sa kanyang sarili at hindi na iniinda ang mga panghuhusga ng iba.

Sa ngayon, patuloy na nagbabahagi ng kanyang kaalaman si Arlene, tumutulong sa mga batang Badjao na maabot ang kanilang mga pangarap. Para kay Arlene, malaki ang pasasalamat niya sa Diyos at naniniwala siyang may dakilang plano para sa kanya—na siya ay maging guro upang baguhin ang buhay ng kanyang mga katribo. Ang kanyang mensahe sa lahat ng kanyang naranasan ay ang patuloy na pagtiwala sa Panginoon, sikap, tiyaga, at tiwala sa sarili. Siya ay isang buhay na patunay na may pag-asa ang lahat, gaano man kahirap ang simula.